Ik was zeer verheugd te merken dat verscheidene van uw kinderen de weg van de waarheid volgen, in overeenstemming met het gebod dat de Vader ons gegeven heeft (2 Joh. vs 4).

Door Jac de Groot MA

“Niet uit gewoonte …” Dit is een woordgroep die iedereen wel kent uit het doopformulier; de predikant vraagt dit de doopouders wanneer zij de doop voor hun kroost begeren. Ook de apostel Johannes is er zich al van bewust dat het aannemen van het christelijk geloof geen automatisme is. In gesprekken met (orthodoxe) mos-lims vang ik regelmatig op dat christenen hypocrieten zijn en deze mening wordt geprojecteerd op de hele samenleving, die christelijk zou zijn.
Waarom wordt dat gedacht? Een kind, geboren uit islamitische ouders is automatisch moslim. Dezelfde redenering wordt gebruikt als het over het christendom gaat. En, wordt hier vaak ook niet door christenen zelf aanleiding toe gegeven dit te denken? Gaan gereformeerden er vaak niet gewoon vanuit, dat hun kinderen, volgend op de doop, ook belijdenis zullen afleggen? De geschiedenisboekjes doen ons geloven dat tot in de 20e eeuw dat wel het geval was.

Wanneer er geen belijdenis wordt gedaan, dan kan dit voor teleurstelling zorgen en voor vragen als: ‘wat heb ik verkeerd gedaan in de opvoeding?’ Het antwoord kan geruststellen: helemaal niets! Het christendom is namelijk niet te overerven van ouders op kinderen. Jezus zelf vergelijkt geloof al met een graankorrel, die gezaaid wordt. Paulus zegt ook, dat het God is die doet groeien. Al wat wij kunnen doen is het zaad van het geloof strooien in de levens van onze kinderen, en het begieten. God geeft de groei.

Vaak zijn wij verdrietig of teleurgesteld over kinderen die het geloof verlaten hebben. En dat is begrijpelijk, en het mag ook, als het geloof het belangrijkst is in het leven. Johannes is echter verheugd over het deel dat het geloof aanvaard heeft! Zie, wat een zegen geeft de Here als je kinderen wel het geloof omarmen.