Twee weken geleden was het Pinksteren, al lang één van mijn favoriete christelijke feesten (als je dat zo mag zeggen). Eindelijk een moment in het kerkelijk jaar dat er aandacht is voor de Heilige Geest en zijn werk in deze wereld en in onze levens.

Door Anne-Maaike Pathuis

De Heilige Geest komt er vaak juist wat bekaaid vanaf in de kerk, zo lijkt het. Bij het vak godsdienst op de middelbare school en bij catechisatie leerde ik dat je de Geest kunt beschouwen als een schijnwerper op Jezus. Ik vond als tiener dat dat beeld weinig recht deed aan de goddelijkheid en dus de belangrijke plaats van de Heilige Geest. Op conferenties zag ik dat juist een hoge verwachting van het werk van de Heilige Geest tot gevolg had dat zijn werk alle ruimte kreeg: mensen werden aangeraakt en werden genezen van lichamelijke en geestelijke pijn. Zelf gaven zulke conferenties mij ook de boost die ik nodig had om te geloven dat God daadwerkelijk betrokken is op ons leven, ook al voelde ik tijdens conferenties ‘niet meer’ dan blijdschap en heel veel liefde voor de mensen om me heen. Dat gevoel was overigens wel heel fijn, voor het gevoel van Gods liefde en nabijheid kwam ik jaar na jaar terug naar conferenties.
Nu ben ik een paar jaar ouder en ben ik iets genuanceerder over de Heilige Geest gaan denken. Conferenties bezoek ik nog steeds met veel plezier en instemming. Het zijn dagen vol inspiratie, vol geestelijk onderwijs, vol met tijd speciaal voor God en vol geloofsgesprekken. Toch weet ik dat God niet alleen tijdens zo’n conferentie betrokken is op het leven van gelovigen. Het beeld van de Geest als schijnwerper op Jezus is daarom zo gek nog niet: de Geest wijst voortdurend op Jezus, en Jezus wijst weer naar zijn Vader (zie bijvoorbeeld Joh. 14:26-28). De Heilige Geest is degene die altijd bij de gelovigen zal zijn (Joh. 14:16-17).
Want God wil niet alleen op een conferentie bij de gelovigen zijn, hij wil altijd bij mensen wonen. Het is indrukwekkend om te ontdekken dat dit al de hele Bijbel door Gods plan is. God woonde bij het volk Israël: in de woestijn in een wolk en in een vuurkolom, en later in de tabernakel en de tempel. In Jezus kwam God als mens onder de mensen wonen, om zo zijn heerlijkheid in deze wereld te laten zien. Na Jezus’ hemelvaart was Gods plan om bij mensen te wonen nog steeds van kracht, en daarom stuurde hij de Heilige Geest. Die woont zelfs in ons: om ons te herinneren aan Gods aanwezigheid en aan zijn geboden van gerechtigheid. Daarom mogen wij ook specifiek bidden of de Heilige Geest in ons leven aan het werk wil blijven.
Door de jaren heen heb ik ook ontdekt dat er geen wezenlijk verschil is tussen conferenties en het alledaagse leven. God blijft dichtbij en wil in ons, in mij, wonen. Hij wil zijn koninkrijk in ons hele leven zichtbaar maken. Dan lijkt het soms alsof de woorden waarmee we iemand in geestelijke nood kunnen bemoedigen niet van ons, maar van God komen. Dan dringt een Bijbeltekst opeens zo diep tot je door dat de verwonderde reactie is ‘Is dit de Heilige Geest?’. Dan ontwikkel je het geduld om liefdevol met moeilijke mensen om te gaan. Dan dringt Gods genade steeds dieper tot je door en word je genadiger naar jezelf en mensen om je heen. Dan ontdek je steeds beter hoe het rechtvaardige en goede leven in Gods koninkrijk eruit ziet. Het werk van de Heilige Geest geeft niet alleen een fijn gevoel, maar zet ons in beweging. De Heilige Geest maakt God niet alleen voelbaar voor onszelf, maar ook tastbaar en zichtbaar voor de mensen om ons heen. Dan is er daadwerkelijk sprake van alledaagse spiritualiteit: elke dag worden we in beweging gezet door Gods Geest.