Door Jorrit Woudt
Zondag 25 december 2022
Kerst
‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor de mensen die Hij liefheeft’ (Luc. 2,14).
Wat als…? Ik houd meer van speculaas dan van speculatieve vragen, maar soms is wel eens goed om jezelf aan het denken te zetten, vooral bij dingen die gewoon geworden zijn en ingesleten zijn geraakt. Ieder jaar vieren we het kerstfeest. En niet alleen wij, maar zo’n beetje de hele wereld. Met lichtjes, versieringen, lekker eten en gezelligheid. Maar wat als de Here Jezus nou eens niet naar de aarde was gekomen? Als Hij niet als klein kindje in de kribbe had gelegen, de herders van niks hadden geweten, de engelen niet gezongen hadden en de wijzen het licht niet hadden gezien? Dan hadden we niet het Germaanse zonnewendefeest ‘gekerstend’, waren er waarschijnlijk geen gezellige kerstmarkten in Nordhorn, Münster of bij de Intratuin en draaide Sky Radio niet een maandlang non-stop Christmas songs. Maar belangrijker nog, dan kwam God niet aan zijn eer en was er geen uitzicht op vrede voor deze aarde en voor de mensen die Hij liefheeft. Dan stond de cherub met het flitsende, vlammende zwaard nog altijd voor de ingang van het paradijs (Gen. 3,24, LB 474:6). Dan was de weg naar de Vader versperd gebleven en konden we niet bij Hem komen (Joh. 14,6). Dan doolde het volk nog steeds in duisternis rond en woonden wij nog altijd in het donker (Jes. 9,1). Als het licht niet naar de wereld was gekomen (Joh. 1,9) dan zou het ‘wis en werachtig nog altied stikkeduuster wean’ om het met de Biebel in de Twentse sproake te zeggen. ‘Had de Here Jezus ons niet opgezocht, mens onder de mensen, en ons vrijgekocht, Hij alleen tot sterven voor anderen bereid, wij waren verloren in alle eeuwigheid’ (LvdK 175:2). Wat als… Tja, dan zag het er dus niet best voor ons uit. Maar… Aan God alle dank en eer, want Hij zoekt het verlorene op. Hij riep de mens: ‘Waar ben je?’ (Gen. 3,9). Het was en is nog steeds Jezus’ uitnodiging: Kom, volg mij (Matt. 4,19). Hij kwam naar de wereld om te zoeken en te redden wat verloren was (Luc. 19,10). In de hemel en bij de engelen levert één enkele zondaar die tot inkeer al enorme vreugde op (Luc. 15,7 en 10). Het maakt God blij als verloren zonen en dochters, die zó ver bij Hem vandaan waren geraakt, weer terugkomen. En met kerst mogen we vieren dat we terug kùnnen komen, dankzij Jezus Christus! Hij heeft het leven geleefd zoals wij dat hadden moeten doen, maar waar we niet meer toe in staat waren. Hij had wél volmaakte liefde voor zijn Vader en zijn naaste. De rekening die wij open hadden staan konden wij niet voldoen. Sterker nog, we maken de schuld juist elke dag groter (HC vr/antw. 13). Maar God onze Vader, zo zingen we met Luther, wendde ons zijn hart vol liefde toe, Hij liet het zich ’t liefste kosten (LvdK 402:4). Wie Kerst viert, kan niet om Goede Vrijdag en Pasen heen. En ook niet om Hemelvaart en Pinksteren. Deze heilsfeiten, deze feesten zijn niet los verkrijgbaar, ze hebben alles met elkaar te maken. Nee, het leven is niet ineens één groot feest als je Jezus kent en in Hem gelooft. Maar het geeft je de zekerheid dat het dat eens wel wordt! Als Hij nog eens naar deze aarde komt, om voorgoed bij ons te blijven. Dan niet als klein kindje in een kribbe, maar als Koning van de wereld op de wolken (Matt. 24,30). Daarom: Gloria in excelsis Deo!! Op deze 1e kerstdag mag (volgens velen) het ‘Ere zij God’, door iemand wel eens het ‘Engelen-Wilhelmus’ genoemd, natuurlijk niet ontbreken. Voor de één een emotioneel hoogtepunt in het jaar, voor de ander een muzikaal gedrocht. Wat je er ook van vindt, de tekst is voluit schriftuurlijk, dus daar kan gelukkig geen discussie over bestaan. En met de overbekende koorbewerking van Jan van der Waart mag het wat mij betreft best onder het gereformeerd kerkelijk erfgoed vallen. Daarom: een nostalgische herinnering, een lp uit den ouden doos.
Klik hier voor de link naar het Youtube-filmpje.