Het inwonen van de geest

‹ Terug naar overzicht
Geplaatst op:
Vroeger was het heel normaal dat ouders en kinderen onder één dak woonden. In de regio waar ik predikant ben (Salland) gebeurt het opnieuw. Was het vroeger een voorkamer in de boerderij waar de ouden van dagen woonden, nu heet het heel hip ‘kangoeroewoning’. De ouden hebben gezelligheid en kunnen zo nodig een beroep doen op de zorg van hun kinderen, het gezin heeft oppas dichtbij en houdt de zorg in eigen hand. Wet- en regelgeving vraagt om twee apart bewoonbare woningen met een gezamenlijke tussendeur.

Maar zit je elkaar niet op de lip? Je ziet alles van elkaar en levert dus iets van je privacy in. Daar moet je tegen kunnen. Nu zullen inwonende ouders ervoor waken zich te bemoeien met de opvoeding van hun kleinkinderen. Toch is de aard van de relatie anders dan wanneer je verder bij elkaar vandaan woont. Soms merk je dat je je anders gedraagt wanneer je bezoek hebt. Je ruimt van te voren je huis op (de woonkamer) en haalt nog even een doekje door het toilet, je hoopt dat je kinderen zich gedragen en niet hun normale krachttermen gebruiken, je eet netjes aan tafel en gebruikt mes en vork. Je wilt een goede indruk maken. Dat is het effect van bezoek: je gedraagt je anders omdat er iemand bij is. Duid je dit effect negatief dan zeg je dat iemand zich beter voordoet dat hij is. Misschien houd je bepaalde meningen voor je en vermijd je gespreksonderwerpen omdat je weet dat de ander ze niet op prijs stelt. Duid je het positief dan verklaar je dit gedrag vanuit blijdschap dat die ander er is, je geeft hem of haar je aandacht.

Heilige geest

Wanneer iemand dag en nacht bij je inwoont hou je dit niet vol. Nu zegt de Bijbel dat de heilige Geest bij ons inwoont (Romeinen 8:9 en 11, 1 Korintiërs 3:16 en 6:19, 2 Timoteüs 1:14). Hij komt niet af en toe op bezoek, maar woont bij ons in. Dat is een sterke uitdrukking. De vraag is hoe jij daarmee omgaat. In Romeinen 8 wordt gezegd dat je als christen je door de Geest laat leiden. En dat is niet negatief bedoeld. Bepaalde dingen laat je na en andere doe je juist omdat de Geest erbij is. Je realiseert je dat er iemand naar je kijkt. Zoals je het idee kunt hebben dat je bezoek je op de vingers kijkt, of zich -stilzwijgend al dan niet uitgesproken- een oordeel vormt, zo geldt dat ook voor de inwoning van de Geest.

Oordeel

Het zou goed zijn als we het inwonen van de heilige Geest meer op die manier gaan bekijken. Hij kijkt mee bij wat we doen. Hij vormt zich een oordeel over hoe we ons gedragen. Hij hoort ons praten. Hij kijkt om zich heen vanaf de bank en ziet wat we hebben laten slingeren. Hij komt zelfs op de bovenverdieping en in de schuur, waar we alle rommel uit de woonkamer hebben neergelegd. En bedenk dan dat de Geest voor ons bestwil rondkijkt. Wij zijn misschien allergisch of bang voor oordelen, maar met het oordeel dat de Geest zich vormt over hoe het bij ons binnen is, wil Hij ons helpen. Hij ontdekt ons aan verkeerde gewoonten, aan kapotmakende verslavingen en toekomstloze verlangens. Maar ook brengt Hij een aanstekelijk plezier voor het goede en mooie met zich mee. Hij snijdt onderwerpen aan waar je zelf niet zomaar over na zou denken. Hij steekt ook concreet de handen uit de mouwen om je te helpen voor God te leven en Hij opent het venster op de hemel zodat we weten waar het met ons naar toe moet. Laat de heilige Geest de huisgenoot zijn door wie je je dagelijks laat inspireren.