Door drs Piet Houtman
Veertig jaar geleden werd na hevige strijd de abortuswet aangenomen. Het leek erop dat voortaan in de praktijk de vrouw zelf kon beslissen: zij was ‘baas in eigen buik’. Energiek werd doorgewerkt om de ‘reproductieve rechten’ van de vrouw wereldwijd te verbreiden.
Intussen raakte Amerika, zoals altijd met een parallelle ontwikkeling maar veel heftiger, rond het presidentschap van Donald Trump tot op het bot verdeeld juist rond dit onderwerp. En inmiddels rijzen er ook in Nederland weer steeds meer bezwaarde stemmen, ook onder niet-christenen.
Knarsetanden
Overigens speelt de strijd zich voor een belangrijk deel buiten de spotlights af. Sinds vrij kort kunnen levenloos ter wereld gekomen kinderen ook worden ingeschreven bij de burgerlijke stand, en de progressieven knarsetanden dat dat ook voor geaborteerde foetussen/ kinderen blijkt te gelden; ze hadden even niet opgelet en suggereren dat het een slinkse streek van de anti-abortuslobby is (De Groene Amsterdammer, 10 maart 2021). Ook de grotendeels christelijke hulp aan moeder en kind van Siriz (VBOK) probeert men aan de kant te schuiven.
Omstreden zijn de ‘wakes’ of protesten van groepen in de buurt van abortusklinieken. Demonstreren is een grondrecht, maar velen zouden het het liefst verboden zien. Even omstreden zijn de plastic foetusjes.
Preventie en abortus
Je kunt abortus moord vinden en van alles doen om het zoveel mogelijk tegen te gaan, tot in de politiek en op straat toe. Toch doen we als christenen er goed aan om het bredere verband te bedenken. Niet voor niets is het een gevoelig thema.
Wat kunnen we doen aan preventie? Hoe kunnen we voorkómen dat vrouwen zich gedrongen voelen om de vrucht in hun schoot te laten afdrijven?
Echt christelijk is de boodschap van het huwelijk, van het vaste verbond, en van huwelijksliefde. En van zegen en hoop voor kinderen die in het verbond geboren worden, onder de regenboog van Christus’ genade.
Bij het doopvont
Dat is niet alleen een boodschap; dat evangelie leidt, als vrucht van de Heilige Geest, ook tot een praktijk. In de kerk beleven we dat. De kerk is de gemeenschap die om trouwparen en doopouders (en dus om alle ouders) heen staat. Daarin kunnen ze zich veilig voelen. Daarin kunnen ze ook steun verwachten als een zwangerschap aanvankelijk helemaal niet gewenst is. Dat geldt ook als er maar één ouder bij het doopvont staat.
De praktijk zal vast hier en daar tekortschieten. Maar het is niet idealistisch. Dit moet de kerk verkondigen en hier moet ze voor opkomen.
Primair
In de strijd tegen abortus ligt hier de primaire taak van de kerk, en dus van christenen. In de kérk moeten we in de eerste plaats onze visie ontwikkelen en in praktijk brengen en er onze energie investeren.
Hoe je daar het beste mee naar buiten kunt treden is punt twee. In de politiek moet je soms uit twee kwaden kiezen. In de wereld kan het dweilen met de kraan open zijn.