Twee soorten daders
Daders zijn in het eerste geval overheidsinstanties, van parlement en Raad van State tot ambtenaren bij uitvoeringsorganen. In het tweede geval zijn het wat wij ‘topcriminelen’ noemen en hun handlangers.
De overheidsinstanties hebben gehandeld als de dienaar in de gelijkenis die, uit het paleis komend, een lagere dienaar bij de keel greep: ‘Betaal je schuld!` en van geen clementie wilde weten. De drugscriminelen regelden moorden in de geest van Lamech: ‘Mijn wraak is zevenenzeventigvoudig!’
Uitgestreken gezicht
Slachtoffers van Ridouan Taghi en zijn handlangers zijn een advocaat, de broer van iemand die met justitie gepraat had en kroongetuige werd, en een vertrouwenspersoon van die kroongetuige. Mensen die zich inzetten voor de bestrijding van misdaad en de bescherming van de rechtsstaat. Slachtoffers van de fraudeaanpak zijn in sommige gevallen op straat komen te staan, gezinnen zijn uiteengeslagen, levens zijn sociaal verwoest. Ze behoren veelal tot een maatschappelijke klasse die van een afstand de daders zien als ‘mensen die zondags wel met een uitgestreken gezicht in de kerk zitten’ – en daar kunnen ze niet altijd ongelijk in hebben.
Drugscriminaliteit is niet uit te roeien, zeggen deskundige bestrijders. En een schandaal als dat over de terugvordering van toeslagen kan morgen weer gebeuren, zegt de parlementaire enquêtecommissie.
Onaantrekkelijk
Wij leven niet in een wereld van goedbedoelende mensen die helaas fouten maken. In de kerk zitten niet alleen mensen die in de samenleving aan de goede kant staan. De kerk onderschat de nood van de wereld als ze haar boodschap concentreert op mensen die te maken hebben met de gebrokenheid van het leven.
In deze rauwe wereld moet de meer dan een oase van troost zijn. Ze is voor mensen in diverse situaties bepaald onaantrekkelijk.
Door drs Piet Houtman