These en antithese zijn bekende begrippen voor ons Vrijgemaakt Gereformeerden. Het zijn termen die door Klaas Schilder en andere gereformeerde theologen veel gebezigd werden in het midden van de 20e eeuw. Het houden tegenstellingen in. Tegenstellingen die we in het deel van Gedachtenis van Christus in het Avondmaalsformulier ook tegenkomen:
Hij liet zich boeien, om ons in vrijheid te stellen;
Hij werd tot smaad gemaakt, zodat wij geen schande meer zouden ondergaan;
Hij werd onschuldig gedood, zodat wij geen schuld meer hadden;
Hij droeg de vloek, zodat wij de zegen kregen;
Hij werd door God verlaten, zodat wij door God aangenomen werden;
Christus, die mens werd om de mensen te redden werd de ultieme zondaar. Christus werd mens, méér nog: Hij werd anti-mens. Hij werd de mens die alle zonde over zich heen kreeg. In Adams val lagen alle zonden van de wereld verborgen, in Christus’ verheffing werden al onze zonden gedragen.
De these van God: Hij schiep de mens naar Zijn beeld en gelijkenis; zonder enige zonde. De antithese van Christus: God de Zoon werd anti-mens, door de zonde ver verwijderd van zijn eigen beeld en gelijkenis. Aan het kruis wiste God de Zoon de goddelijke identiteit uit om deze aan ons te laten toebehoren.
De Stille Week is het ultieme dieptepunt van een ca. 33 jaar durende vernedering van God. God vernedert zich een kleine tijd, opdat wij met Hem verhoogd mogen worden in eeuwigheid!