Door ds Rutger Heij
Is het echt een onomkeerbaar proces? Wie dat denkt, rekent buiten God. Want bij God is een trendbreuk mogelijk. Dat is zelfs wat God voor ogen heeft: een nieuwe generatie die het beter doet dan de vorige en Hem weer dient en liefheeft.
Psalm 78:8 benoemt dit: ‘Dan zouden zij niet worden als hun voorouders, een onwillig en opstandig geslacht, onstandvastig van hart en geest, een geslacht dat God ontrouw was.’ Wat hadden die ouders gedaan? Hun liefde (hart) ging niet alleen naar de Here uit en in hun denken (geest) waren ze niet alleen op de Here gericht. Vers 9-11 lijkt te duiden op de terugtrekkende beweging die het volk maakt nadat de verspieders het land Kanaän hebben verkend. Maar bij God is het mogelijk dat kinderen het beter doen dan hun ouders. Dat is hoopgevend. Het gaat niet altijd van kwaad tot erger. Soms doen kinderen het beter dan hun ouders (zie bijvoorbeeld Ezechiël 18:14). In de geschiedenis van Israël is het een terugkerende oproep: ‘Wees niet als jullie voorouders’ (Zacharia 1:4, 1 Kronieken 30:7).
Hoe zou God de trend die wij vandaag waarnemen kunnen doorbreken? Denk aan wat Petrus zegt in zijn pinksterpreek: ‘Aan het einde der tijden, zegt God, zal ik mijn Geest uitgieten over al wat leeft. Dan zullen jullie zonen en dochters profeteren, jongeren zullen visioenen zien’ (Handelingen 2:17). De zonen en dochters, de jongeren, gaan hier voorop. Bij hen breekt de trend. Het is Gods Geest die dit bewerkt. Hij legt liefde voor God in hun hart. Hij maakt hen trouw in het dienen van de Here.
Ik vind het prachtig om te zien hoe jongeren zich in de kerk inzetten. Hoe jongeren meedenken. Hoe ze hun visie op dingen kenbaar maken. Hoe ze concreet hun plek innemen rond muziek en techniek op een manier dat ze onmisbaar zijn voor een goed verloop van de kerkdienst. Ik word blij van jongeren die bijbelstudie belangrijk vinden en daartoe oproepen in het kerkblad. Ik word blij van jongeren die belijdenis doen, van jongeren en jonge ouders die het kindmoment invullen.
God kan en wil een neergaande lijn ombuigen. Je ziet het wanneer je kijkt naar hoe een nieuwe generatie dingen oppakt in de kerk. Dit geeft mij hoop. Opgeven betekent geen rekening houden met God; de God bij wie kinderen het beter kunnen doen dan de ouders. Wie het opgeeft denkt te veel vanuit de mens, alsof de toekomst van de kerk van ons en onze inspanningen afhangt. Die trek kan er natuurlijk ook in zitten bij hen die uit alle macht proberen het tij te keren. In beide gevallen heb je de kerk los gemaakt van God, alsof het ons project is. Niet wij vormen de kerk, maar de kerk vormt ons. Niet wij houden de kerk in leven, maar de kerk houdt ons in leven. God houdt ons in leven.
Concreet: vertel over Gods grote daden. Leef het voor. Bid voor de kerk en stimuleer jongeren in wat ze doen. Geloven geef je door. Normaal gaan ouderen jongeren voor, dat is één kant. Er is ook die andere kant: dat jongeren ouderen voorgaan, en hun vertellen dat God nog steeds grote daden doet.