Door Anne-Maaike Pathuis
Bij het bepalen van de partij van mijn keuze waren de belangrijkste zaken dat de partij een hoge prioriteit aan klimaatbeleid geeft en een humaan vluchtelingenbeleid voorstaat. Naïef? Idealistisch? Ik denk het niet. Wat betreft het klimaat: Volgens mij gaat de groei van onze wereldeconomie – hoe positief die voor ons als westerlingen ook uitpakt – ook al jarenlang ten koste van de natuur en het klimaat. Er moet nú beleid gemaakt worden om klimaatverandering en haar gevolgen te voorkomen en in te perken, het is 2 voor 12.
Een humaan vluchtelingenbeleid heeft voor mij te maken met het besef dat we de aarde en onze woonplek van God hebben gekregen, niet om die voor onszelf te claimen maar om er zo goed mogelijk voor te zorgen. Ik denk dat de meeste vluchtelingen niet vluchten omdat ze zo graag ergens anders willen wonen, hun thuisland is immers hun thuis. Toch wordt hun woonplek steeds onveiliger door oorlog, vervolging en – ook! – klimaatverandering. Vluchtelingenbeleid is ingewikkeld, daar ben ik me van bewust, maar volgens mij is er niets dat rechtvaardigt dat we vluchtelingen in het Middellandse Zeegebied in kampen met weinig en slechte voorzieningen stoppen.
Dat uitgerekend de VVD en een aantal populistische partijen – waar een humaan vluchtelingenbeleid en klimaatbeleid niet bovenaan de prioriteitenlijst staan – goed scoorden tijdens de verkiezingen, was dus teleurstellend voor mij. Er was echter geen tijd om lang te zwelgen in teleurstelling, want ik was bezig met de voorbereiding van een kerkdienst. In de tekst voor de preek ging het over verschil maken en belangrijk zijn, naar aanleiding van Jezus’ uitspraak: “Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal jullie dienaar moeten zijn” (Matt. 20:26-27).
Jezus’ uitspraak is allereerst uitdagend, omdat het niet gemakkelijk is om altijd dienstbaar en de minste te zijn. Toch is het in het licht van de verkiezingen ook een bemoedigende uitspraak. Waar ik even het gevoel had dat mijn stem niet was gehoord tijdens de verkiezingen, dat die te weinig invloed zou hebben op het beleid van de komende jaren, is dat dus ook niet wat het zwaarste hoeft te tellen in het leven van een gelovige. Ik ben geroepen om anderen te dienen, en omdat ik niet in de politiek zit, probeer ik dat – vanuit mijn idealen – op een kleinere schaal te doen. Mijn ideaal is een humaan vluchtelingenbeleid, en daarom probeer ik in het leven van alledag gastvrij en dienstbaar te zijn naar de mensen om mij heen. Mijn ideaal is zorgdragen voor natuur en klimaat, en daarom probeer ik bewuste keuzes te maken in het kopen van spullen en eten en in het gebruik van vervoersmiddelen.
Uiteindelijk hangt het gelukkig niet allemaal af van mijn eigen inspanningen, of die van de politiek, of de wereld gered wordt. Jezus stelde zichzelf als voorbeeld voor een dienstbaar leven: “zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.” Door zijn leven te geven, bracht Jezus de wereld bevrijding. Dat biedt hoop, juist nu de wereld nog zucht onder – bijvoorbeeld – klimaat- en vluchtelingenproblematiek.