Wachter
Als ouder heb je bij de doopvont mogen meemaken dat je kind in de gemeente, in het lichaam van Christus werd ingelijfd. Door de doop is je kind verbonden aan zijn Redder. Wat een ontroerend moment en wat reikt het doopwater ver.
Bij dat moment spreek je als ouder(s) ook een belofte uit. Je belooft dit kind op te voeden tot Gods eer. Je mag zeggen dat de HERE je aanstelt als wachter. In de bijbel zie je dat profeten soms als wachter werden aangesteld. Neem als voorbeeld Ezechiël. Nadat hij op indrukwekkend wijze geroepen is als profeet ziet hij in een visioen eerst Gods heerlijkheid. Ezechiël valt op de grond wanneer hij de stralende verschijning van de HERE ziet (hfdst. 1), vervolgens spreekt de HERE tot de profeet (hfdst. 2 en 3). Daarna wordt Ezechiël als wachter aangesteld. Een wachter droeg een grote verantwoordelijkheid. Hij scant de omgeving en moet bij dreigend gevaar de soldaten en bevolking waarschuwen. En levensgrote verantwoordelijkheid! Wanneer de wachter niet waarschuwt, wordt hij daarvoor persoonlijk verantwoordelijk gehouden: dat is zijn dood (Ezech. 3:18). Het is goed om de eerste 3 hoofdstukken van Ezechiël in dit verband eens rustig door te lezen.
Zo’n wachtersfunctie hebben wij niet helemaal. Wij zijn geen profeet met een speciale roeping, maar Zondag 12 van de HC zegt dat wij ook profeten zijn. Als ouders en gemeenteleden mogen we niet zwijgen. In Matteüs 18 lezen we dat de Here Jezus ons wijst op onze verantwoordelijkheid voor elkaar: vermaan onder vier ogen, acht ogen of onder alle ogen van de gemeente (Mat. 18:15-17).
Heel de gemeente wordt als wachter geroepen; persoonlijk en allemaal samen. Elke doopsbediening wordt gevraagd om met raad en daad met gebed en hulp de ouders bij te staan. Laat dit geen rituele tekst zijn, maar een levende werkelijkheid. Wachters staan op de wachttoren, hebben ogen en oren open en nemen waar. Hoe bent u wachter in de 21e eeuw? Hoe scant u deze tijd en hoe deelt u dit met uw kinderen? Durven we nog bijbels profetisch te spreken? Waarschuwen we elkaar en hoe doen we dat? Is dat uit angst of uit liefde voor Christus? Hoe ziet dat er uit?
Spannende vragen, mooi om te bespreken bij kaarslicht. Dat symboliseert dat wij nog niet zo scherp zien, maar het Licht der Lichten is opgegaan en in zijn Licht zien wij het Licht (Ps. 36), Dit kun je niet in eigen kracht, maar met de Geest van Christus: wees wachter!
Verwachter
De adventstijd kan ons helpen na te denken over onze roeping als wachter. Daar blijft het niet bij. Advent leert ons ook verder kijken. Het Kind van Bethlehem is de man van Golgota en de opgestane Heer die nu bij de Vader op de troon zit. Vandaar verwachten wij Hem. Als opvoeders zijn we ook verwachters. Wij zien uit naar de tweede komst van onze Here Jezus Christus en die laten we ook aan onze kinderen zien.
De apostel Petrus schrijft daarover in zijn eerste brief. Hij roept ons op om met onze geest paraat te zijn, waakzaam en hoop te houden op de genade van Christus (1Petr. 1:13). Petrus laat in hoofdstuk 2 zien dat dit vraagt om een levenswandel die dat zichtbaar maakt naar iedereen toe. Verwachters zijn leesbare brieven van Christus en dat is ook een verantwoordelijke taak. Er wordt op ons gelet!
De verwachting van Christus is Hem erkennen als Heer. Petrus roept ons op om als verwachter ook bereid te zijn verantwoording van die hoop af te leggen (1Petr. 3:15), naar je kinderen, naar de gemeente en naar alle mensen. Advent: Hij komt! Het prikkelt ons als opvoeders om scherp rond te kijken en biddend te wachten en te verwachten. Wees ook op je hoede, zegt Petrus. De duivel zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar prooi (1 Petr. 5:8). Wachter blijf op je post en stel je te weer. Wees sterk en moedig, want Christus, het kind van Kerst, Hij is de leeuw van Juda – die zoekt geen prooi, maar brengt je in Zijn kooi.